[fblike]

W dniu 5 kwietnia 2017 r. najlepsza 60-tka wraz z opiekunami stawiła się  w Remizie OSP w Lgocie, gdzie oficjalnie zostali przywitani przez gen. rez. Mieczysława Bieńka, byłego wiceszefa w Sojuszniczym Dowództwie Transformacyjnym NATO w Norfolk w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Po zakończeniu uroczystego otwarcia turnieju uczniowie podzieleni na grupy przystąpili do rozgrywania konkurencji, które trwały z dużą intensywnością przez kolejne trzy dni. Pogoda nie rozpieszczała w tym roku uczestników zmagań, przez cały czas padał deszcz ze śniegiem i tylko od czasu do czasu „na otarcie łez” zaświeciło upragnione przez wszystkich słońce. Rywalizująca młodzież wykazała wielki hart ducha, ambicji i sportowej rywalizacji.
Głównym przesłaniem Turnieju była szeroko rozumiana promocja służb mundurowych, jak również integracja oraz wymiana doświadczeń pomiędzy szkołami prowadzącymi klasy o profilu mundurowym. Kulminację kilkudniowego współzawodnictwa stanowiło wyłonienie najlepszej szkoły przygotowującej kandydatów do służby w Wojsku, Policji, Straży Granicznej i Straży Pożarnej.
Zespół Szkół Akademickich im. Obrońców Wisły 1920 roku reprezentowali uczniowie: Radosław Porański z klasy II B LO oraz Krzysztof Smoliński z klasy I Technikum Wojskowego pod kierunkiem Dyrektora Centrum Systemów Bezpieczeństwa i Kształcenia Służb Mundurowych Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku mgr Ireneusz Wieczorka. Zespół w finale turnieju zajął 24 miejsce w Polsce. Gratulujemy i życzymy dalszych udanych startów.

Klasyfikacja generalna III Ogólnopolskiego Turnieju Klas Mundurowych – 2017

I miejsce – zespół w składzie Artur Skrzypczak i Adrian Kowalczyk z ZSP w Białobrzegach. Zwycięzcy otrzymali indeksy na bezpłatne studia na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe ufundowane przez Rektora Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku, tarczę przechodnią
z wygrawerowanym napisem „Najlepsza Klasa Mundurowa w Polsce” oraz nagrody rzeczowe ufundowane przez firmę RESCUE SYSTEM.

II miejsce – zespół w składzie Krzysztof Major i Leon Nikolaidi z LO im. Jasińskiego w Warszawie. Zwycięzcy otrzymali indeksy na 3 bezpłatne semestry studiów na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe ufundowane przez Rektora Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku, statuetkę oraz nagrody rzeczowe ufundowane przez firmę RESCUE SYSTEM.

III miejsce – zespół w składzie Tomasz Jagła i Mariusz Flasiński z XVI LO w Tarnowie. Zwycięzcy otrzymali indeksy na 1 bezpłatny semestr studiów na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe ufundowane przez Rektora Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku, statuetkę oraz nagrody rzeczowe ufundowane przez firmę RESCUE SYSTEM.

[fblike]

Wypłaty świadczeń pomocy materialnej za miesiąc marzec i kwiecień br. dotyczące semestru letniego roku akademickiego 2016/2017, zostaną niezwłocznie przekazane na konta studentów po otrzymaniu środków z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Dział Dydaktyki KSW

[fblike]

W stolicy Litwy obecna była dwuosobowa grupa oficerów z Uniwersytetu Obrony Narodowej Ukrainy z Kijowa, stanowiąc element programu wspierania transformacji systemu szkolnictwa wojskowego tego kraju (Defence Education Enhancement Pro-gram – DEEP). Uczestnikiem posiedzenia był przedstawiciel Kujawskiej Szkoły Wyższej – dr hab. Piotr Gawliczek, dyrektor Instytutu Nauk o Bezpieczeństwie i Obronności, który przedstawił prezentację na temat prowadzonych w Uczelni szkoleń dla grup specjalistów wspomnianej uczelni z Kijowa, z użyciem platformy LMS ILIAS. Informacje wzbudziły duże zainteresowanie uczestników z krajów partnerskich Sojuszu, stąd można spodziewać się, że wkrótce podobne rozwiązania zostaną wykorzystane w ramach programu DEEP Armenia.
Uczestnictwo w posiedzeniu przyniosło także korzyści w postaci uzyskania zestawu kursów e-learningowych, wykorzystywanych w Akademii Obrony NATO, Szkole NATO oraz Akademii Obrony Narodowej Szwecji. Będą one wkrótce dostępne na platformie LMS ILIAS Kujawskiej Szkoły Wyższej w wersji angielskiej, zaś najbardziej przydatne w procesie kształcenia w KSW, np. Introduction to NATO oraz Introduction to Common Security and Defence Policy zostaną przetłumaczone na język polski.
Konsorcjum PdP to skrócona wersja nazwy – Konsorcjum Partnerstwa dla Pokoju Akademii Obrony i Instytutów Studiów Bezpieczeństwa (PfP Consortium of Defence Academies and Security Studies Institutes). To prestiżowa organizacja międzynarodowa utworzona w 1999 roku, jako wspólna inicjatywa amerykańsko – niemiecka. Konsorcjum PdP jest ukierunkowane na wspieranie procesu edukacji obronnej i wojskowej poprzez promowanie szerokiej współpracy na płaszczyźnie instytucjonalnej. Jego siedziba znajduje się w Europejskim Centrum Studiów Obronnych im. George C. Marshalla w Garmisch-Partenkirchen. Pod auspicjami konsorcjum PdP funkcjonuje osiem grup roboczych, z których jedna zajmuje się kształceniem na odległość. Na platformie LMS ILIAS grupy https://pfpcadl.act.nato.int/ są dostępne kursy e-learningowe, w języku angielskim, dot. wybranych kwestii sfery bezpieczeństwa i obronności. Kolejne posiedzenie grupy roboczej odbędzie się w listopadzie w Kiszyniowie (Mołdowa).

dr inż. Witold Terechowicz – pułkownik w stanie spoczynku studia doktoranckie odbył w Katedrze Logistyki Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w latach 1986-1987 – szef logistyki 15 Dywizji Zmechanizowanej, Zastępca Szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP w latach 1990-1991, prorektor do spraw dydaktycznych – zastępca Komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich (1991 – 1993), główny specjalista ds. BHP Ministerstwa Obrony Narodowej, Departament Kadr i Szkolnictwa Wojskowego (1997- 2000), główny specjalista w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego (2000-2003).

Wyrazy współczucia składają
łącząc się w bólu i smutku
Rektor i Senat
oraz cała społeczność akademicka
Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku

[fblike]

Ze strony Uczelni umowę parafował JM Rektor- prof. nadzw. dr hab. Stanisław Kunikowski, natomiast ze strony Ośrodka – Dyrektor mgr Małgorzata Tchurz. Porozumienie obejmuje m.in. współpracę w zakresie organizacji wspólnych przedsięwzięć o charakterze naukowym
 i popularnonaukowym o tematyce związanej z pedagogiką społeczną, opiekuńczą i specjalną, logopedią oraz rewalidacją, jak również umożliwienie odbywania praktyk zawodowych studentom kierunku Pedagogika. Ponadto strony zobowiązały się do współpracy w zakresie realizacji różnych form doskonalenia zawodowego – studiów podyplomowych, kursów
i szkoleń.

Liczymy na owocną współpracę, o efektach której będziemy informować.

[fblike]

Jan Nagórski to jedna z najciekawszych i najbardziej zapomnianych postaci z historii polskiego i światowego lotnictwa. Polak urodzony pod zaborem rosyjskim, inżynier i lotnik, pierwszy na świecie człowiek, który odbył lot samolotem nad obszarem polarnym. Historia jego życia jest długa i pasjonująca a droga, z małego wówczas Włocławka do kabiny pilota nad Arktyką, niezwykła. Co jednak tam robił i skąd się wziął?
Dwa lata wcześniej ukończył szkolenie lotnicze w carskim aeroklubie, uczył się też w wojskowej Szkole Pilotów w Gatczynie. Wysłano go na obszary Arktyki w poszukiwaniu zaginionej przed rokiem w arktycznych lodach ekspedycji Georgija Siedowa. Jan Nagórski startował z Nowej Ziemi, dokąd dotarł drogą morską wraz ze świetnym mechanikiem Eugeniuszem Kuzniecowem na francuskim samolocie Maurice Farman MF.11 z 80-konnym silnikiem. Po zmontowaniu maszyny przewiezionej w skrzyniach na pokładzie statku pilot wykonał serię krótkich lotów próbnych. W sierpniu, po wielu bezowocnych poszukiwaniach nad Nową Ziemią, skierował się na północ, zapuszczając na około 100 km w głąb Morza Barentsa. W mroźnym powietrzu spędził łącznie ponad 11 godzin, pokonując ponad 1100 km i docierając do 76 stopnia szerokości geograficznej północnej. Na ślad ekspedycji nie natrafiono, Nagórski odnalazł jedynie opuszczony domek Siedowa, a w nim dziennik podróżny i list. Pilot zebrał jednak niezwykle cenne doświadczenia w lotach nad obszarami Arktyki, które służyły nie tylko jemu. Jego doświadczenia związane z Arktyką zostały wykorzystane w kolejnych ekspedycjach badających obszary północnego koła podbiegunowego.
Urodzony w 1888 r. we Włocławku Jan Nagórski zasłynął dzięki temu wyczynowi jako pierwszy w świecie pilot latający nad Arktyką. Był też pierwszym, który na wodnosamolocie wykonał „looping”, czyli pętlę. Dokonał tego na skonstruowanym przez Grigorjewicza wodnosamolocie M-9. W 1919 r. powrócił do Polski i pracował jako inżynier.
Mieszkańcy Włocławka pamiętali o Janie Nagórskim. Jego obszerny biogram został umieszczony w publikacji wydanej przez Włocławskie Towarzystwo Naukowe. W 1989 r. Miejska Rada Narodowa nadała jednej z ulic we Włocławku Jego imię. Pamięć o Janie Nagórskim była też żywa wśród członków Aeroklubu Włocławskiego, szczególnie wśród działającego w tym stowarzyszeniu sportowym Klubu Seniorów Lotnictwa.
Z okazji 100. rocznicy lotów nad Arktyką, Włocławskie Towarzystwo Naukowe wspólnie z Kujawską Szkołą Wyższą we Włocławku (dawniej WSHE), Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu i Aeroklubem Włocławskim im. Stanisława Skarżyńskiego zorganizowało konferencję naukową pt. „Jan Nagórski — w 100. rocznicę pierwszych lotów nad Arktyką”.
Konferencja odbyła się w dniu 11 grudnia 2014 r. i składała się z dwóch części. W pierwszej części, o godz. 10.00 na lotnisku Aeroklubu Włocławskiego w Kruszynie została odsłonięta tablica upamiętniająca Jana Nagórskiego i jego historyczny wyczyn. Spotkanie na lotnisku Kruszyn miało bardzo uroczystą oprawę wyrażającą się udziałem pocztów sztandarowych z Liceum Ziemi Kujawskiej, Szkoły Podstawowej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Kruszynie i Aeroklubu Włocławskiego oraz delegacji reprezentujących władze samorządowe miasta Włocławek i powiat włocławski, Włocławskie Towarzystwo Naukowe, Wyższą Szkołę Humanistyczno-Ekonomiczną we Włocławku, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Warszawski Klub Seniorów Lotnictwa i Muzeum Floty Bałtyckiej z Bałtyjska (Rosja). Odsłonięcie pamiątkowej tablicy zostało poprzedzone okolicznościowymi wystąpieniami nawiązującymi do osoby Jana Nagórskiego oraz Jego historycznego wyczynu sprzed 100 laty.
Warto podkreślić, że symbolicznego odsłonięcia tablicy ze zdjęciem Jana Nagórskiego i specjalną dedykacją dokonali — Oliwier Nowak z Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku i Tadeusz Mikołajczyk Honorowy Członek Aeroklubu Włocławskiego. Ten moment miał symboliczne znaczenie, albowiem tablicę odsłonił reprezentant środowiska lotników seniorów z Włocławka i młody reprezentant szkoły, do której uczęszczali Jan Nagórski i Stanisław Skarżyński. Po odsłonięciu tablicy poszczególne delegacje złożyły w hołdzie Janowi Nagórskiemu wiązanki kwiatów. Podkreślić należy szczególnie udział sztandaru i delegacji młodzieży LZK, gdyż szkoła ta kontynuując tradycje szkoły realnej we Włocławku podkreśla, że Jan Nagórski był jej absolwentem w 1905 r.
W drugiej części, która miała miejsce w sali konferencyjnej WTN, wygłoszono pięć referatów naukowych poświęconych tradycjom lotnictwa sportowego na Kujawach, Janowi Nagórskiemu, Polakom służącym w lotnictwie rosyjskim oraz historii lotnictwa polarnego w Rosji carskiej. Do udziału w konferencji zaproszeni zostali naukowcy z Torunia, Włocławka i Elbląga. Obradom przewodniczył dr Zdzisław Zasada — prezes Włocławskiego Towarzystwa Naukowego, a wśród uczestników byli m.in. członkowie WTN, Aeroklubu Włocławskiego i młodzież z Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku.
Kierownictwo naukowe konferencji sprawowali: dr Władysław Kubiak (Włocławek) i prof. dr hab. Zbigniew Karpus (Toruń). Konferencję zorganizowano ze środków finansowych Urzędu Marszałkowskiego w Toruniu oraz Aeroklubu Włocławskiego.
Prezentowana publikacja zawiera referaty wygłoszone na grudniowej konferencji naukowej, ale w formie znacznie rozszerzonej i uzupełnionej o aparat naukowy. W pierwszej części publikacji prezentujemy referaty dotyczące tradycji lotnictwa sportowego na Kujawach oraz lotnictwa polarnego w Rosji carskiej, natomiast druga część zawiera opracowania dotyczące bezpośrednio osoby Jana Nagórskiego i Jego dokonań podczas służby w lotnictwie rosyjskim. Zwraca uwagę bardzo rozbudowany artykuł o lotnictwie sportowym na Kujawach, które było rozwijane przede wszystkim w aeroklubach w Inowrocławiu, Bydgoszczy i we Włocławku. Ta rozbudowana forma wynika poniekąd z faktu, że wspomniane aerokluby, mimo, że działają już po kilkadziesiąt lat nie mają dotąd opracowanych monografii w klasycznym pojęciu tego słowa. Stąd autor nie pretendując ze zrozumiałych względów do takiego opracowania chciał jednak w sposób nieco pełniejszy przedstawić zakres działalności tych trzech stowarzyszeń sportowych mających niezwykle bogate tradycje i dorobek w upowszechnianiu sportów lotniczych na Kujawach. Nie mając dostępu do wszystkich materiałów źródłowych bo takich, niestety brakuje, korzystał głównie z informacji prasowych i zamieszczonych na stronach internetowych. W przypadku dziejów Aeroklubu Kujawskiego Autor wykorzystał też wersję elektroniczną historii sporządzoną przez Roberta Skórę, który będąc pilotem wojskowym w Inowrocławiu zebrał je w 2011 r. ale ze względów finansowych nie udało się jej opublikować.
Zamieszczone artykuły nie tylko obrazują stan aktualnej wiedzy o Janie Nagórskim, ale wnoszą i nowe ustalenia, wzbogacając dotychczas znaną faktografię. Osoba Jana Nagórskiego jest i zapewne będzie obecna w kolejnych publikacjach polskich i rosyjskich historyków poświęconych lotnictwu polarnemu. Warto zaznaczyć, że Jego dokonania znane są głównie z dwóch autobiograficznych książek, opisujących w miarę dokładnie, choć nie wolne od pewnych uogólnień, loty nad Arktyką oraz walki powietrzne nad Bałtykiem w okresie I wojny światowej. Uzupełnieniem jest też wiele wzmianek w licznych artykułach zamieszczonych w specjalistycznej prasie lotniczej lub naukowej w Polsce oraz w ZSRR i Rosji.
Niniejsza publikacja nie tylko przekazuje stan badań nad wybranymi zagadnieniami, ale i rozszerza naszą wiedzę o Janie Nagórskim, wskazując i nowe źródła i nowe ustalenia.
Wskazać chcielibyśmy przede wszystkim na artykuł prof. dra hab. Stanisława Alexandrowicza z Torunia i jego ustalenia dotyczące lotów Jana Nagórskiego nad Arktyką. Należy zaznaczyć, że referat ten na włocławskiej konferencji został wygłoszony w zastępstwie przez prof. dra Zbigniewa Karpusa, albowiem sam Autor był już ciężko chory i nie mógł uczestniczyć osobiście w obradach. W kilka miesięcy później zmarł i został pochowany na cmentarzu w Poznaniu, gdzie m.in. aktywnie działał w Aeroklubie Poznańskim, był pilotem szybowcowym I klasy, a w 1968 r. uzyskał złotą Odznakę Szybowcową.
Dalsze artykuły koncentrują się na historii lotnictwa na Kujawach (Władysław Kubiak) i w carskiej Rosji (Michał Glock) oraz Polakach służących w lotnictwie rosyjskim do 1917 r. (Zbigniew Karpus).
W części biograficznej ks. Józef Dębiński ukazał środowisko rodzinne oraz młodzieńcze lata spędzone przez Jana Nagórskiego w rodzinnym Włocławku.
Do niniejszego opracowania dołączyliśmy także cztery informacje zamieszczone w biuletynie Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, który był niezwykle zaangażowany w upamiętnienie 100. rocznicy lotów nad Arktyką w wykonaniu Jana Nagórskiego i z tej okazji podjął inicjatywę odnowienia pomnika nagrobnego na cmentarzu w Warszawie.
Warto zaznaczyć, że w części przeznaczonej na dyskusję wystąpił Fanil Valitow, dyrektor Muzeum Floty Bałtyckiej w Bałtijsku (Rosja), który przypomniał o różnych formach upamiętniania osoby Jana Nagórskiego w kierowanym przez niego Muzeum i w całej Rosji. Poinformował też, że w setną rocznicę pierwszego lotu nad Arktyką Jana Nagórskiego w sierpniu 1914 r. Międzynarodowa Organizacja Pilotów i Obywateli Właścicieli Statków Powietrznych w Rosji dokonała upamiętnienia tego odważnego wyczynu poprzez przelot śmigłowcami na północ do Nowej Ziemi, gdzie stacjonował wówczas Jan Nagórski i umieściła tam znak pamiątkowy w postaci łopaty śmigła z tabliczką opisową ukazującą jednocześnie wzór znaczka pocztowego poświęconego stuleciu polarnego lotnictwa.
Należy zaznaczyć, że wydawcą książki jest Kujawska Szkoła Wyższa we Włocławku i Włocławskie Towarzystwo Naukowe, a redaktorami naukowymi są, podobnie jak podczas konferencji w grudniu 2014 r. prof. dr hab. Zbigniew Karpus z UMK i dr Władysław Kubiak z KSW. Sponsorem książki jest Firma Open Partner z Włocławka, której składamy serdeczne podziękowanie.

[fblike]

W zorganizowanych w Baku 4-6 kwietnia br., w ramach programu DEEP Azerbejdżan, warsztatach dla wykładowców wojskowych oraz cywilnych AWSZA, poruszone zostały kwestie metodologii opracowywania prac kwalifikacyjnych, edycji uczelnianych wydawnictw naukowych, wspierania procesu kształcenia innowacyjnymi formami oraz metodami. W skład zespołu NATO, którym kierował dr hab. Piotr Gawliczek, prof. KSW, wchodził również pracownik naukowy Uniwersytetu Obrony Narodowej USA – Jeffrey A. Turner.

W trakcie kurtuazyjnego spotkania z komendantem uczelni zostały omówione m.in. potencjalne obszary współpracy AWSZA z KSW, ze szczególnym uwzględnieniem wsparcia dla programu e-learningu rozwijanego w uczelni z Baku.

[fblike]

W toku ostatnich zajęć z przedmiotu „Strategia bezpieczeństwa” (8-9 kwietnia br.) przeprowadzone zostanie badanie ankietowe. Dotychczas było to realizowane
w formie indywidualnego wypełniania wydrukowanych na papierze w formacie A-4 kwestionariuszy, co w konsekwencji wiązało się ze żmudnym podsumowywaniem wyników, przy sporym nakładzie czasu osób zatrudnionych w dziekanatach.
W tym roku będzie inaczej. Opracowane zostały dwa e-kwestionariusze, które będą dostępne po zalogowaniu się na platformę. Pierwszy dotyczy oceny przedmiotu, w tym przypadku „Strategia bezpieczeństwa” oraz jego prowadzącego, natomiast drugi będzie dotyczył kwestii administracyjnych oraz funkcjonowania dziekanatów.
Podobnie jak w przypadku ankietowania dot. oceny miejsca pracy, wypełnienie e-ankiet jest anonimowe i nie powinno stwarzać problemów. Planuje się, że wkrótce ankietowaniem w nowej formule zostaną objęci kolejni wykładowcy WNSiT oraz przedmioty. Należy podkreślić dużą aktywność studentów na platformie LMS ILIAS, co potwierdza fakt, że ankietę o miejscu pracy wypełniło dotychczas prawie 140 osób, a ponad 100 osób ukończyło „E-learningowy kurs wprowadzenia do świadomości wielokulturowej”, drukując stosowne zaświadczenia.