Wydawnictwa zwarte
Spektrum pedagogiki religii
Pod redakcją: ks. Mariana Włosińskiego
ISBN: 978-83-61609-37-7
Włocławek 2014
Format: B5
Stron: 295
Nakład wyczerpany
Pedagogika religii jako nauka podejmuje włączenie do refleksji katechetycznej dorobku pedagogiki, a zwłaszcza koncepcji uczenia się i nauczania, psychospołecznych i rozwojowych uwarunkowań katechizacji, jak też współczesnych metod nauczania religii. Jest to nauka opierająca się zarówno na dorobku teologii jak również pedagogiki, podejmująca zagadnienia praktyki i teorii szeroko pojętych procesów edukacji i socjalizacji religijnej. Współcześnie pedagogika religii, obok socjologii i psychologii, pomaga właściwie zrozumieć i interpretować religię zmieniającą swoje formy i miejsce w społeczeństwie. Odmienność przedmiotu pedagogiki religii dotyczy zakresu i głębi całego procesu, jako że wyraźnie dostrzega, iż kształcenie i wychowanie religijne realizują Kościół, rodzina i inne podmioty zajmujące się wychowaniem. W kształtowaniu osobowości wychowanie religijne spełnia funkcję utrwalania uznanego przez jednostkę systemu wartości. Funkcja ta ujawnia się w dostarczaniu przez religię nierelatywnych podstaw dla wartości, zwłaszcza dla wartości moralnych. Ustala ona także hierarchię tych wartości. Pedagogika religii jest więc nauką zorientowaną praktycznie i ma charakter interdyscyplinarny. Nauczanie i wychowanie religijne jest oparte na wynikach takich nauk, jak: psychologia, socjologia, pedagogika, studia kulturologiczne. Pedagogika religii jest teorią procesu religijnego nauczania i wychowania, zorientowaną na praktykę życia. Religia może i powinna odegrać rolę krytyczną i inspirującą.
Autorzy (z Polski, Słowacji, Ukrainy, Włoch) kilkunastu opracowań niniejszej publikacji zasygnalizowali szerokie spektrum pedagogiki religii; podjęli szerokie spektrum zagadnień mieszczących się w obszarze pedagogiki religii. Podstawowe obszary badawcze to: religijny wymiar rozwoju człowieka, potencjał edukacyjny religii, filozoficzne i teologiczne podstawy edukacji religijnej oraz edukacja religijna a humanizacja życia społecznego.