Przedmiotem pedagogiki religii jako nauki jest całość procesów religijnego nauczania i wychowania, formacji religijnej pojętej całościowo, ukierunkowanej na życie według zasad chrześcijańskiej religii. Pedagogika religii jest teorią procesu religijnego nauczania i wychowania, zorientowaną na praktykę życia chrześcijańskiego; wypracowuje podstawy i zasady edukacji religijnej człowieka żyjącego w konkretnych uwarunkowaniach cywilizacyjnych i kulturowych. Jej przedmiotem jest refleksja nad potencjałem religijnym poszczególnych religii i wyznań religijnych. Szczególne miejsce w tej refleksji ma wskazanie na edukacyjny potencjał religii w rozwoju i wychowaniu człowieka. W kształtowaniu osobowości wychowanie religijne spełnia funkcję utrwalania uznanego przez jednostkę systemu wartości. Funkcja ta ujawnia się w dostarczaniu przez religię nierelatywnych podstaw dla wartości, zwłaszcza dla wartości moralnych. Ustala ona także hierarchię tych wartości. Pedagogika religii wskazuje na znaczenie edukacyjnego potencjału religii w rodzinie. Integralność oznacza „jedność niepodzielnej całości, nierozdzielność”. Jest to podstawa, w której widać zgodność słów z czynami. Jest to konsekwencja w myśleniu i działaniu niezależnie od miejsca i okoliczności. Słowa ludzi zintegrowanych mają swoje pokrycie w czynach. Integralność to charakter człowieka. W pedagogice religii istotnym jest realizm i nadzieja. Trzeba być czujnym, aby ich nie zmarnować. Postawa czuwania to nie tylko natężona uwaga, aby nie przeoczyć jakiegoś zagrożenia, lecz znacznie więcej, to pożądana integralność. Cechy te respektują poszczególni autorzy porównań i badań, analiz i doświadczeń, a sugestie stanowią treść zawartej w ich opracowaniach wiedzy w szeroko pojętych horyzontach. Autorzy opracowań pochodzą z Polski i Słowacji.

Pedagogika jest nauką o kształceniu i wychowaniu. Współcześnie, pedagogika stanowi jednorodną naukę, zajmującą się ogółem zjawisk wychowawczych.
Przez ikonosferę, rozumie się środowisko obrazu, w którym żyje człowiek (z grec. eikon — obraz, sfaira — kula, środowisko), które oddziałuje na niego i powoduje w jego psychice  określone reakcje. Każdy człowiek ma własną, specyficzną ikonosferę, często stosowną do osobistych preferencji i oczekiwań, dlatego również reagowanie na nią u poszczególnych ludzi jest zróżnicowane. Z punktu widzenia pedagogicznego trzeba wyróżnić ikonosferę kontrolowaną, kiedy to dorośli (rodzice, nauczyciele), uczestniczący w środowisku obrazu zdają sobie sprawę z jego wpływu na dziecko uczestniczące w tym środowisku i kontrolują do niego dostęp, na przykład do mediów; oraz niekontrolowaną. Oprócz ikonosfery człowiek funkcjonuje także w innych środowiskach, takich jak sonosfera (dźwięki), logosfera (słowo) i galenosfera (świat ciszy). Wizualne środowisko człowieka, całokształt otaczających go obrazów — pozwala zauważyć zmienny charakter ikonosfery i jej wzmagającą się aktualnie intensywność.
Redaktor publikacji żywi nadzieję, że zaowocuje ona podejmowaniem coraz to nowych inicjatyw na terenie relacji pedagogiki i ikonosfery, mających na celu wskazanie właściwego korzystania z mediów, przez co staną się one nie tylko przyjazne dla człowieka, ale będą również pomocne w codziennym życiu. Autorzy opracowań  zasygnalizowali szerokie spectrum pedagogiki wobec ikonosfery.

Polska bankowość spółdzielcza posiada długą historię, ruch spółdzielczości oszczędnościowo-kredytowej charakteryzuje się ponad 150-letnią tradycją, czego najlepszym przykładem jest Bank Spółdzielczy w Brodnicy. W historii bankowości spółdzielczej można wydzielić następujące okresy: zaborów, II Rzeczpospolitej, Polski Ludowej, transformacji ustrojowej po 1989 r., a także lata kryzysu finansowego po 2007 r. Dotychczasowa działalność banków spółdzielczych wskazuje, że są one trwałym elementem systemu społeczno-gospodarczego Polski, niezależnie od systemu polityczno-organizacyjnego państwa oraz trwałym ogniwem sektora bankowego w Polsce. Banki spółdzielcze systematycznie i konsekwentnie przyczyniają się do rozwoju społeczności lokalnych, o czym świadczą liczne inicjatywy na rzecz ich wspierania i to nie tylko finansowego.
Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło uchwałę i ogłosiło rok 2012 Międzynarodowym Rokiem Spółdzielczości.
W prezentowanej publikacji autorzy przybliżają tematykę funkcjonowania bankowości spółdzielczej w Polsce, pragnąc w ten sposób włączyć się w obchody Międzynarodowego Roku Spółdzielczości. Głównym ich celem jest wskazanie wybranych historycznych i współczesnych uwarunkowań rozwoju banków spółdzielczych w Polsce, z podkreśleniem roli i znaczenia banków spółdzielczych w rozwoju społeczności lokalnych. Książka jest przeznaczona dla studentów kierunków finansowych i ekonomicznych oraz wszystkich zainteresowanych zagadnieniami bankowości spółdzielczej.

Przygotowana publikacja ma zasięg  międzynarodowy, bo poszczególne opracowania są w językach: polskim, słowackim i włoskim. Porównania i badania, analiza doświadczeń i sugestie stanowią treść zawartej w poszczególnych opracowaniach wiedzy w szeroko pojętych jej horyzontach. Autorzy opracowań zgodnie zauważają, że pedagogika XXI wieku kształtuje się i rozwija, jako dyscyplina humanistyczna doświadczająca zarówno teorii, jak i praktyki wychowania oraz rozumiejącego myślenia o nim. Obok stale obecnego dyskursu wokół tożsamości pedagogiki, uwidacznia się krąg refleksji poświęconych inspiracjom kulturowym i szeroko rozumianej wielokulturowości. Pedagogika coraz częściej eksponuje znaczenie komunikacji językowej w edukacji i potrzebę nowego usytuowania nauczyciela w szkole. Można sądzić, że pedagogika, jako teoretyczna refleksja nad edukacją i wychowaniem powinna być szczególnie dynamicznie rozwijana.

Ks. prof. Marian Włosiński zauważa we wstępie, że poznawanie dziedzictwa kulturowego, najbliższego środowiska i regionu powinno odbywać się od najwcześniejszych lat życia dziecka. Potrzeba wyczulenia dzieci na walory poznawcze regionu i chęć przekazania im wiedzy o regionie i rodzinnej miejscowości. Edukacja przewiduje wykorzystanie różnorodnych metod aktywizujących oraz zakłada współpracę z instytucjami i środowiskiem. Publikację rozpoczyna Mons. Štefan Sečka  artykułem: Poslanie, formácia a perspektívy katolíckeho školstva v spišskej diecéze. Prof. Zygmunt Wiatrowski z głębi swego doświadczenia ukazuje „Strategiczne problemy współczesnej pedagogiki pracy w Polsce“. Prof. Stanisław Kunikowski w artykule „Społeczno-kulturowy wymiar edukacji regionalnej” podkreśla znaczący aspekt nauki o wychowaniu. Ks. prof. Marian Włosiński w opracowaniach: „Pedagogiczne zadania integralnej katechezy” i „Pedagogiczny proces wzrastania w człowieczeństwie” uwypukla rolę i zadania społeczne edukacji religijnej w aspekcie wychowawczym nie tylko poprzez słowa, ale przede wszystkim przykład własnego życia. W opracowaniach: dr. Ireneusza Pyrzyka „Realizm życia i twórczości pedagogicznej Janusza Korczaka” i prof. Zygmunta Markockiego „Resocjalizacja zamknięta problem otwarty”  oraz dr. Roberta Ślusarza „Edukacja zdrowotna w chorobach naczyniowych ośrodkowego układu nerwowego” słusznie zwraca się większą uwagę na różnice indywidualne, niepowtarzalność i podmiotowość innych osób w edukacji wychowawczej i zdrowotnej, zwiększając tym samym społeczne szanse na faktyczną edukację człowieka. W tym ujęciu należy w szerokim spectrum pedagogicznym widzieć ciekawe i bardzo aktualne opracowania autorów: Chrystian Klonecki-Olech, Ada Andrynowska, Tomasz Klekiel „Wykorzystanie sygnałów EMG i EEG w nauce ruchu” oraz Arnold Chrapkowski „Zadania rodziców w edukacji dzieci do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. i uchwał II Polskiego Synodu Plenarnego (1991–1999)”.

Rolę edukacji pedagogicznej interesująco ukazują w swoich opracowaniach: Jozef Jarab „Problematika celoživotného procesu výchovy a formácie Reflexia vzťahu viery a vedy na základe encykliky Jána Pavla II. „Fides et ratio“, Jozef Bieľak „Aktuálnosť evanjelizačnej, kultúrnej a pedagogickej misie Solúnskych bratov svätého Konštantína – Cyrila a svätého Metoda“, Adam Anton „Vybrané aspekty kristológie Jozefa Ratzingera“ i „Inkluzívna interpretácia Kristovho prostredníctva“, Luciana Mirri „Grandi donne in Polonia, grandi educatrici del popolo e della cultura polacca“ i Michal Vivoda “Narrare il valore della vita”.  Treść kolejnych opracowań: Małgorzaty Kowalczyk-Przybytek „Wybrane aspekty wychowania do wartości poprzez kontakt z literatura piękną” i Leny Tkaczyk „Aksjologiczny wymiar edukacji biologicznej i środowiskowej“ prowadzi do odczytania na nowo zadań pedagogii afirmacji człowieka jako osoby.

Publikacja zawiera także recenzje czterech książek. Niniejsza książka stanowi miłą liczbę opublikowanych pozycji wydawnictwa WSHE. Jest 200 publikacją.

Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie wybranych aspektów zdrowia i choroby w szerokim kontekście medycznym, społecznym i filozoficznym. Charakterystyka określonych problemów zdrowotnych wraz z propozycją działań prozdrowotnych, zamieszczonych w publikacji, mogą być praktycznie wykorzystane w profilaktyce oraz promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej dla potęgowania i wzmacniania stanu zdrowia.

Pierwsza część monografii zawiera zagadnienia związane z problematyką zdrowia wśród dzieci i młodzieży. Artykuły w tej części poświęcone są między innymi, charakterystyce jakości i stylu życia dziecka w różnych stanach chorobowych. Problematykę tę ukazano na przykładzie psychosomatycznej choroby przewlekłej, jak również celiakii oraz nadwagi i otyłości. Ponadto, część artykułów dotyczy sytuacji zdrowotnej dzieci i młodzieży w środowisku szkolnym lub w miejscu zamieszkania. Zagadnienia z tego zakresu dotyczą integracji dzieci chorych i zdrowych uczęszczających do przedszkola lub szkoły, a także treści te odnoszą się do zapobiegania alkoholizmowi w ramach realizacji szkolnego programu profilaktyki. Ponadto, tematyka tej części publikacji obejmuje sprawozdanie z badań ankietowych na temat postaw młodzieży wobec ludzi starszych oraz opinie młodzieży i rodziców, dotyczące wybranych środków narkotycznych.

W drugiej części monografii zamieszczono artykuły na temat problemów zdrowotnych człowieka dorosłego. Autorzy licznych artykułów prezentują zagadnienia związane zarówno ze zdrowiem somatycznym, jak i psychicznym w odniesieniu do człowieka zdrowego oraz chorego. Pierwsze dwa opracowania drugiej części publikacji dotyczą populacji osób starszych. Kolejne cztery artykuły zawierają analizę wybranych zagadnień w odniesieniu do człowieka dorosłego, będącego w stanie choroby. W tej części autorzy dokonali opisu wyników badań ankietowych, przeprowadzonych w środowisku osób chorych leczonych zachowawczo lub operacyjnie. Tematyka ta dotyczy między innymi: jakości życia osób z endoprotezą stawu biodrowego, zadań pielęgniarki w łagodzeniu bólu u chorych terminalnie, wpływu nadwagi i otyłości na występowanie nadciśnienia tętniczego, roli diety u chorych z nadciśnieniem tętniczym oraz stosowania leków w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. Dalszą częścią drugiego rozdziału są zagadnienia zdrowia psychicznego i moralne aspekty życia człowieka.

Publikacja ma zasięg międzynarodowy, gdyż poszczególne opracowania są w językach polskim i słowackim. Porównania i badania, analiza doświadczeń i sugestie stanowią treść przekazanej wiedzy w szeroko pojętych jej horyzontach. Autor opracowań wiąże siłę nadziei z respektowaniem wymogów moralnych w szeroko pojętych horyzontach pedagogiki religii.

Przygotowana pozycja w całości prezentuje pedagogikę religii jako dyscyplinę naukową, zwłaszcza w aspekcie twórczych refleksji nad zagadnieniami wychowania religijnego. Autor podkreśla, że wychowanie religijne ma właściwe sobie miejsce we wszystkich kulturach świata i związane jest z ich rozwojem i tożsamością człowieka oraz jego uwarunkowaniami społecznymi.

W pedagogice i katechetyce istotnym jest realizm i nadzieja. Katecheza, obok aspektu dydaktycznego, zawiera aspekt wychowawczy, w którym wielką rolę odgrywają wzory osobowe.

Zamiarem autora jest, by publikacja umożliwiała widzieć pedagogiczno-katechetyczną siłę nadziei, która ustawicznie umożliwia formację człowieka i narodów.

Książka powstała jako wyraz fascynacji autorów zarówno pedagogią Alexandra S. Neilla przepojoną głębokim humanizmem i niezwykłą znajomością psychologii dziecka, jak i fascynacji szkołą Summerhill w Anglii, którą autorzy odwiedzili w lipcu 2010 roku. Summerhill istnieje ponad 90 lat. Autorzy będąc przekonani o ponadczasowości idei Neilla, postanowili zbadać czy jego Summerhill również stała się paradygmatem dla instytucji w Polsce — problem ten stanowi główny cel opracowania. Celem publikacji jest także dostarczenie informacji przede wszystkim studentom kierunków pedagogicznych o niezwykłej koncepcji Neilla i jej praktycznemu zastosowaniu w Summerhill. Wyniki badań autorów mogą być też pomocne dyrektorom szkół i nauczycielom w pokonywaniu barier i mankamentów w funkcjonowaniu ich placówek, służąc jako wzór dla poprawy jakości ich działania.

Publikacja jest pierwszą, jak do tej pory, która przedstawia poszukiwanie odzwierciedlenia i zastosowania koncepcji Neilla w polskiej rzeczywistości edukacyjnej. Publikacja ma charakter raportu z badań, autorzy posłużyli się też metodą monografii pedagogicznej.

Rozdział I ukazuje sylwetkę A.S. Neilla oraz stworzoną przez niego szkołę Summerhill.

W rozdziale II przedstawiono trzy polskie placówki, które wzorują się na pedagogii Neilla lub wykorzystują niektóre idee.

Rozdział III zawiera opinie wybitnych polskich pedagogów jak i praktyków edukacyjnych odnośnie systemu edukacyjnego Neilla i jego wpływu na edukację światową.

Publikację zamyka kilka aneksów i ilustracji.

Jest to zbiorowe opracowanie nauczycieli akademickich WSHE we Włocławku, w którym autorzy pragną przypomnieć, że pedagogika jest nauką zajmującą się badaniem procesów edukacyjnych — wychowaniem i kształceniem. Tematykę publikacji stanowią współczesne problemy i zadania pedagogiki. Charakter i różnorodność poruszanej tematyki odzwierciedla wagę i złożoność dziedziny naukowej, jaką jest pedagogika. W przygotowanych artykułach podjęto między innymi zagadnienia poszczególnych działów nauki o wychowaniu, prężności i jakości życia, rozwoju poznawczego i uzależnień, kontroli zachowań i skutków postępu technologii dla psychiki człowieka. Pedagogika jako teoretyczna podstawa edukacji upowszechnia wartości, normy i wzorce wychowawcze, jednocześnie przygotowując ludzi do samodzielnego podejmowania ról społecznych i samodzielnego przezwyciężania problemów w życiu osobistym, zawodowym i obywatelskim — autorzy opracowań dają temu wyraz i potwierdzenie. Publikacja przybliża istotną rolę pedagogiki w zakresie progresji.

Opracowanie jest barwną ilustracją regionu na przestrzeni dziejów. Ukazuje położenie geograficzne, opisy okolic, piękno przyrody, ludność ziemi dobrzyńskiej w dawnych wiekach, informacje archeologiczne z różnych grodów, kasztelanii, zamków, budowli sakralnych. Zawiera wybrane biogramy zasłużonych przedstawicieli rodów ziemi dobrzyńskiej, którzy pozostawili ślady swojej różnorodnej działalności dla dobra małej ojczyzny. Najszerzej udokumentowane są dwa ostatnie stulecia. Publikacja jest ilustrowana licznymi barwnymi fotografiami.

Przygotowana monografia ma wymiar publikacji o zasięgu międzynarodowym, gdyż poszczególne artykuły są w językach: polskim, słowackim, włoskim, francuskim. Autorzy opracowań wiążą cenne wywody przy respektowaniu wymogów moralnych w szeroko pojętych horyzontach pedagogiki religii. Opracowania obejmują wpływ różnych nurtów myślenia na stan współczesnej wiedzy pedagogicznej. Istotna gama podstawowych wartości wychowawczych jest fundamentem rozważań w artykułach J. Bielaka, J. Jaraba, M. Suraba. Ścisłe więzy między rozumem i wiarą widać w opracowaniach teologiczno-filozoficznych L. Stancka, M. Włosińskiego.

Wychowanie religijne należało na przestrzeni wieków do podstawowych elementów wychowania w ogóle. Ma ono właściwe sobie miejsce we wszystkich kulturach świata i, co więcej, związane jest z ich rozwojem i tożsamością człowieka oraz jego uwarunkowaniami społecznymi, etapami historii. O tym piszą w swoich opracowaniach S. Kunikowski, W. Gulin, I. Pyrzyk. Kolejni autorzy przybliżają istotę nauki teologiczno-filozoficznej (J. Grzywaczewski, J. Wolinski). Natomiast opracowania autorów: L. Mirri, M.M. Rossi ukazują nauczanie i wielkie więzy ze słowiańskim papieżem Janem Pawłem II. Pozostali autorzy (I. Toto, E. Fertalova, Z. Markocki, M. Olejniczak, J. Pekról) ukazują pedagogiczny i dydaktyczny charakter działalności Kościoła, ściśle łącząc go z procesem odnowy.

Publikacja zawiera także osiem recenzji publikacji.