Zawartość treściową publikacji stanowią trzy części strukturalne. Część I zawiera rozważania nauczycieli akademickich dotyczące problemów senioralnej codzienności, ich potrzeb i oczekiwań, ale także zwrócenie uwagi na pozytywne aspekty tego okresu. Większość artykułów ma tutaj wymowę teoretyczną, choć niektóre zawierają analizę autorską dotyczącą rzeczywistości ludzi starszych, wzbogaconą wynikami badań sondażowych i dokumentacyjnych.

Część druga publikacji skupia materiały napisane przez teoretyków i praktyków i ma zdecydowanie wymiar praktyczny. Odnosi się bowiem do konkretnych form i przejawów pasji i zainteresowań seniorów podkreślając ich znaczenie w aktywizacji ludzi starszych.

Część trzecia książki napisana jest przez samych seniorów, rekrutujących się z różnych uniwersytetów trzeciego wieku w województwie kujawsko-pomorskim. Zawiera ich refleksje autorskie związane z rozwojem własnych pasji i zainteresowań, udokumentowane wierszami i fotografiami. Stanowi część niezwykle ciekawą i nacechowaną pozytywnymi refleksjami seniorów, gdyż skupia się na przełamywaniu stereotypów dotyczących ludzi starszych, ukazując  ten okres w życiu człowieka jako równie, a nawet bardziej,  aktywny i twórczy.

Najmniej rozpoznany empirycznie, na co zwraca uwagę J. Nowotniak jest społeczny świat nauczycieli. „Mało jest badań, które starałyby przybliżyć i pozwoliły rozumieć jak sposób relacji pomiędzy tworzącymi społeczność pokoju nauczycielskiego ludźmi wpływa na funkcjonowanie całego szkolnego organizmu” (Nowotniak, 2011). W tę swoistą pustkę, powstałą w polu problemowym pedeutologii, wypisuje się monografia autorstwa Renaty Brzezińskiej, pt. Co się dzieje w pokoju nauczycielskim. Kultura relacji interpersonalnych.
Zamysł odsłaniania i rozumienia (nie)jawnych procesów i zjawisk, konstruujących kulturę świata pokoju nauczycielskiego jest niezwykle interesujący i nowatorski, przekraczający ramy pojęciowe pedeutologii normatywnej, skupionej wokół problemów roli i powinności zawodowych nauczyciela oraz indywidualistycznego ujmowania jego pracy i kariery zawodowej.
Książka powinna zainteresować liczne grono czytelników. W pierwszym rzędzie są nimi akademicy zajmujący się kształceniem nauczycieli, studenci i doktoranci realizujący projekty badawcze w ramach prac promocyjnych. Z pewnością skupi ona uwagę nadzoru pedagogicznego i samych nauczycieli poszukujących intelektualnych narzędzi dla nadania znaczenia i odkrywania sensu tego, co stanowi treść ich zawodowej codzienności.”’ ( z recenzji prof. dr hab. Hanny Kędzierskiej)
Układ treści książki jest typowy dla opracowań empirycznych i składa się z trzech zasadniczych części. Rama teoretyczna projektu, której poświęcone są trzy rozdziały, nawiązuje do kultury szkoły wskazując na jej złożoność i liczne uwarunkowania. Rozdział czwarty, metodologiczny, jest poszukiwaniem kategorii badawczej i modelu badawczego. Autorka decydując się na podejście jakościowe, posłużyła się metodą interpretacji dokumentarnej z techniką dyskusji grupowych. Rozdział piąty i szósty stanowi prezentację wyników badań własnych oraz wnioski.

Problematyka książki Rodzina wobec globalnej zmiany cywilizacyjno-medialnej, przygotowanej pod redakcją dr Renaty Brzezińskiej i opublikowanej przez Wydawnictwo Naukowe Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku, zawiera refleksje nad współczesnym modelem rodziny w ponowoczesnym świecie. Przeobrażenia, jakie w ostatnich latach zaszły w różnych dziedzinach naszego życia, nie pozostały bez wpływu na polską rodzinę i jej funkcjonowanie. Współczesność stawia przed nią wiele wyzwań zmuszając do poszukiwania coraz to nowych sposobów radzenia sobie w zmienionej rzeczywistości.
Zatem jaka jest współczesna rodzina? Czy i w jakim stopniu zmieniają się jej zadania wobec społeczeństwa? Z jakimi zagrożeniami współczesności musi walczyć i czy jest do nich przygotowana? Powyższe problemy stanowią sedno rozważań niniejszej publikacji. Teksty zebrane w tomie, prezentują autorskie spojrzenia na różne aspekty życia rodzinnego realizowanego w zmieniającej się rzeczywistości, rozpatrywanych w obszarze filozoficznym, psychologicznym, pedagogicznym, socjologicznym, medialnym.
Zawartość treściową tomu stanowią cztery części strukturalne. Część I zawiera artykuły charakteryzujące przemiany we współczesnej rodzinie. Część II publikacji stanowią materiały związane z rolą mediów w życiu rodziny i szerokim dostępem do nowoczesnych technologii informacyjnych. Część III zajmuje artykuły dotyczące wychowania w rodzinie w aspekcie edukacji dziecka w placówkach oświatowych. W ostatniej, IV części niniejszej publikacji przedstawiono artykuły, które dotyczą różnych rodzajów dysfunkcjonalności, z którymi dziś boryka się współczesna rodzina.
Pozostaje mieć nadzieję, że niniejsza publikacja okaże się przydatna dla rozważań nad modelem współczesnej rodziny, stanowiąc uzupełnienie innych opracowań dotyczących tej problematyki. Może ona zainteresować zarówno rodziców, jak i uczniów czy studentów, ale też stać się inspiracją w zakresie szukania dróg naprawy sytuacji przez terapeutów i nauczycieli.

Wiersze, mówiące bardziej o bezdrożach niż prostych drogach współczesnego życia…
W dniu 17 maja 2017 r. ukazał się dwujęzyczny tomik poetycki pt. „Wędrujesz…/You Wander…”, drugi w dorobku Wandy Wasickiej. Promocja odbyła się 18 maja 2017 r. w Bibliotece Głównej Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku. Książeczka zawiera również zdjęcia autorki, które znalazły się na wystawie fotograficznej „Piękniejszy świat” (Ciechocinek, Miejska Biblioteka Publiczna im. Janusza Żernickiego, 27.02.–30.04.2016 r.).
„Prezentowane tutaj wiersze stanowią liryczny zapis czterech lat (2013–2016) życiowej drogi poetki, jej życiowych doświadczeń, różnorodnych kontaktów ze światem, życiowych refleksji…”, napisał w opinii wydawniczej dr Adam Wróbel, prof. KSW.
„Oszczędność frazy, prostota i bezpośredniość przekazu, pokora wobec misji słowa — to prawdziwe atuty tego z Wandą po jej świecie wędrowania”, podkreślił Kazimierz Rink.
„Podobnie jak w pierwszym tomiku — ,,Dotyk tęczy” — utwory nawiązują tu do spraw bliskich sercu autorki, ale także mających w sobie cechy myśli i prawd uniwersalnych. Dzięki temu w wielu wierszach można odnaleźć siebie i swoje przemyślenia”, zaznaczyła Anna Stanek.
Henryk Wasilewski zauważył: „To smutne wiersze, mówiące bardziej o bezdrożach niż prostych drogach współczesnego życia…”.
Tomik ukazał się nakładem Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku oraz Fundacji na Rzecz Rozwoju Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku „Vladislawia”.

Od pierwszych w historii arktycznych lotów minęło w sierpniu 2014 r. dokładnie 100 lat. Dokonał tego włocławianin Jan Nagórski, który był wówczas pilotem w rosyjskiej Flocie Bałtyckiej.
Jan Nagórski to jedna z najciekawszych i najbardziej zapomnianych postaci z historii polskiego i światowego lotnictwa. Polak urodzony pod zaborem rosyjskim, inżynier i lotnik, pierwszy na świecie człowiek, który odbył lot samolotem nad obszarem polarnym. Historia jego życia jest długa i pasjonująca a droga, z małego wówczas Włocławka do kabiny pilota nad Arktyką, niezwykła. Co jednak tam robił i skąd się wziął?
Dwa lata wcześniej ukończył szkolenie lotnicze w carskim aeroklubie, uczył się też w wojskowej Szkole Pilotów w Gatczynie. Wysłano go na obszary Arktyki w poszukiwaniu zaginionej przed rokiem w arktycznych lodach ekspedycji Georgija Siedowa. Jan Nagórski startował z Nowej Ziemi, dokąd dotarł drogą morską wraz ze świetnym mechanikiem Eugeniuszem Kuzniecowem na francuskim samolocie Maurice Farman MF.11 z 80-konnym silnikiem. Po zmontowaniu maszyny przewiezionej w skrzyniach na pokładzie statku pilot wykonał serię krótkich lotów próbnych. W sierpniu, po wielu bezowocnych poszukiwaniach nad Nową Ziemią, skierował się na północ, zapuszczając na około 100 km w głąb Morza Barentsa. W mroźnym powietrzu spędził łącznie ponad 11 godzin, pokonując ponad 1100 km i docierając do 76 stopnia szerokości geograficznej północnej. Na ślad ekspedycji nie natrafiono, Nagórski odnalazł jedynie opuszczony domek Siedowa, a w nim dziennik podróżny i list. Pilot zebrał jednak niezwykle cenne doświadczenia w lotach nad obszarami Arktyki, które służyły nie tylko jemu. Jego doświadczenia związane z Arktyką zostały wykorzystane w kolejnych ekspedycjach badających obszary północnego koła podbiegunowego.
Urodzony w 1888 r. we Włocławku Jan Nagórski zasłynął dzięki temu wyczynowi jako pierwszy w świecie pilot latający nad Arktyką. Był też pierwszym, który na wodnosamolocie wykonał „looping”, czyli pętlę. Dokonał tego na skonstruowanym przez Grigorjewicza wodnosamolocie M-9. W 1919 r. powrócił do Polski i pracował jako inżynier.
Mieszkańcy Włocławka pamiętali o Janie Nagórskim. Jego obszerny biogram został umieszczony w publikacji wydanej przez Włocławskie Towarzystwo Naukowe. W 1989 r. Miejska Rada Narodowa nadała jednej z ulic we Włocławku Jego imię. Pamięć o Janie Nagórskim była też żywa wśród członków Aeroklubu Włocławskiego, szczególnie wśród działającego w tym stowarzyszeniu sportowym Klubu Seniorów Lotnictwa.
Z okazji 100. rocznicy lotów nad Arktyką, Włocławskie Towarzystwo Naukowe wspólnie z Kujawską Szkołą Wyższą we Włocławku (dawniej WSHE), Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu i Aeroklubem Włocławskim im. Stanisława Skarżyńskiego zorganizowało konferencję naukową pt. „Jan Nagórski — w 100. rocznicę pierwszych lotów nad Arktyką”.
Konferencja odbyła się w dniu 11 grudnia 2014 r. i składała się z dwóch części. W pierwszej części, o godz. 10.00 na lotnisku Aeroklubu Włocławskiego w Kruszynie została odsłonięta tablica upamiętniająca Jana Nagórskiego i jego historyczny wyczyn. Spotkanie na lotnisku Kruszyn miało bardzo uroczystą oprawę wyrażającą się udziałem pocztów sztandarowych z Liceum Ziemi Kujawskiej, Szkoły Podstawowej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Kruszynie i Aeroklubu Włocławskiego oraz delegacji reprezentujących władze samorządowe miasta Włocławek i powiat włocławski, Włocławskie Towarzystwo Naukowe, Wyższą Szkołę Humanistyczno-Ekonomiczną we Włocławku, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Warszawski Klub Seniorów Lotnictwa i Muzeum Floty Bałtyckiej z Bałtyjska (Rosja). Odsłonięcie pamiątkowej tablicy zostało poprzedzone okolicznościowymi wystąpieniami nawiązującymi do osoby Jana Nagórskiego oraz Jego historycznego wyczynu sprzed 100 laty.
Warto podkreślić, że symbolicznego odsłonięcia tablicy ze zdjęciem Jana Nagórskiego i specjalną dedykacją dokonali — Oliwier Nowak z Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku i Tadeusz Mikołajczyk Honorowy Członek Aeroklubu Włocławskiego. Ten moment miał symboliczne znaczenie, albowiem tablicę odsłonił reprezentant środowiska lotników seniorów z Włocławka i młody reprezentant szkoły, do której uczęszczali Jan Nagórski i Stanisław Skarżyński. Po odsłonięciu tablicy poszczególne delegacje złożyły w hołdzie Janowi Nagórskiemu wiązanki kwiatów. Podkreślić należy szczególnie udział sztandaru i delegacji młodzieży LZK, gdyż szkoła ta kontynuując tradycje szkoły realnej we Włocławku podkreśla, że Jan Nagórski był jej absolwentem w 1905 r.
W drugiej części, która miała miejsce w sali konferencyjnej WTN, wygłoszono pięć referatów naukowych poświęconych tradycjom lotnictwa sportowego na Kujawach, Janowi Nagórskiemu, Polakom służącym w lotnictwie rosyjskim oraz historii lotnictwa polarnego w Rosji carskiej. Do udziału w konferencji zaproszeni zostali naukowcy z Torunia, Włocławka i Elbląga. Obradom przewodniczył dr Zdzisław Zasada — prezes Włocławskiego Towarzystwa Naukowego, a wśród uczestników byli m.in. członkowie WTN, Aeroklubu Włocławskiego i młodzież z Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku.
Kierownictwo naukowe konferencji sprawowali: dr Władysław Kubiak (Włocławek) i prof. dr hab. Zbigniew Karpus (Toruń). Konferencję zorganizowano ze środków finansowych Urzędu Marszałkowskiego w Toruniu oraz Aeroklubu Włocławskiego.
Prezentowana publikacja zawiera referaty wygłoszone na grudniowej konferencji naukowej, ale w formie znacznie rozszerzonej i uzupełnionej o aparat naukowy. W pierwszej części publikacji prezentujemy referaty dotyczące tradycji lotnictwa sportowego na Kujawach oraz lotnictwa polarnego w Rosji carskiej, natomiast druga część zawiera opracowania dotyczące bezpośrednio osoby Jana Nagórskiego i Jego dokonań podczas służby w lotnictwie rosyjskim. Zwraca uwagę bardzo rozbudowany artykuł o lotnictwie sportowym na Kujawach, które było rozwijane przede wszystkim w aeroklubach w Inowrocławiu, Bydgoszczy i we Włocławku. Ta rozbudowana forma wynika poniekąd z faktu, że wspomniane aerokluby, mimo, że działają już po kilkadziesiąt lat nie mają dotąd opracowanych monografii w klasycznym pojęciu tego słowa. Stąd autor nie pretendując ze zrozumiałych względów do takiego opracowania chciał jednak w sposób nieco pełniejszy przedstawić zakres działalności tych trzech stowarzyszeń sportowych mających niezwykle bogate tradycje i dorobek w upowszechnianiu sportów lotniczych na Kujawach. Nie mając dostępu do wszystkich materiałów źródłowych bo takich, niestety brakuje, korzystał głównie z informacji prasowych i zamieszczonych na stronach internetowych. W przypadku dziejów Aeroklubu Kujawskiego Autor wykorzystał też wersję elektroniczną historii sporządzoną przez Roberta Skórę, który będąc pilotem wojskowym w Inowrocławiu zebrał je w 2011 r. ale ze względów finansowych nie udało się jej opublikować.
Zamieszczone artykuły nie tylko obrazują stan aktualnej wiedzy o Janie Nagórskim, ale wnoszą i nowe ustalenia, wzbogacając dotychczas znaną faktografię. Osoba Jana Nagórskiego jest i zapewne będzie obecna w kolejnych publikacjach polskich i rosyjskich historyków poświęconych lotnictwu polarnemu. Warto zaznaczyć, że Jego dokonania znane są głównie z dwóch autobiograficznych książek, opisujących w miarę dokładnie, choć nie wolne od pewnych uogólnień, loty nad Arktyką oraz walki powietrzne nad Bałtykiem w okresie I wojny światowej. Uzupełnieniem jest też wiele wzmianek w licznych artykułach zamieszczonych w specjalistycznej prasie lotniczej lub naukowej w Polsce oraz w ZSRR i Rosji.
Niniejsza publikacja nie tylko przekazuje stan badań nad wybranymi zagadnieniami, ale i rozszerza naszą wiedzę o Janie Nagórskim, wskazując i nowe źródła i nowe ustalenia.
Wskazać chcielibyśmy przede wszystkim na artykuł prof. dra hab. Stanisława Alexandrowicza z Torunia i jego ustalenia dotyczące lotów Jana Nagórskiego nad Arktyką. Należy zaznaczyć, że referat ten na włocławskiej konferencji został wygłoszony w zastępstwie przez prof. dra Zbigniewa Karpusa, albowiem sam Autor był już ciężko chory i nie mógł uczestniczyć osobiście w obradach. W kilka miesięcy później zmarł i został pochowany na cmentarzu w Poznaniu, gdzie m.in. aktywnie działał w Aeroklubie Poznańskim, był pilotem szybowcowym I klasy, a w 1968 r. uzyskał złotą Odznakę Szybowcową.
Dalsze artykuły koncentrują się na historii lotnictwa na Kujawach (Władysław Kubiak) i w carskiej Rosji (Michał Glock) oraz Polakach służących w lotnictwie rosyjskim do 1917 r. (Zbigniew Karpus).
W części biograficznej ks. Józef Dębiński ukazał środowisko rodzinne oraz młodzieńcze lata spędzone przez Jana Nagórskiego w rodzinnym Włocławku.
Do niniejszego opracowania dołączyliśmy także cztery informacje zamieszczone w biuletynie Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, który był niezwykle zaangażowany w upamiętnienie 100. rocznicy lotów nad Arktyką w wykonaniu Jana Nagórskiego i z tej okazji podjął inicjatywę odnowienia pomnika nagrobnego na cmentarzu w Warszawie.
Warto zaznaczyć, że w części przeznaczonej na dyskusję wystąpił Fanil Valitow, dyrektor Muzeum Floty Bałtyckiej w Bałtijsku (Rosja), który przypomniał o różnych formach upamiętniania osoby Jana Nagórskiego w kierowanym przez niego Muzeum i w całej Rosji. Poinformował też, że w setną rocznicę pierwszego lotu nad Arktyką Jana Nagórskiego w sierpniu 1914 r. Międzynarodowa Organizacja Pilotów i Obywateli Właścicieli Statków Powietrznych w Rosji dokonała upamiętnienia tego odważnego wyczynu poprzez przelot śmigłowcami na północ do Nowej Ziemi, gdzie stacjonował wówczas Jan Nagórski i umieściła tam znak pamiątkowy w postaci łopaty śmigła z tabliczką opisową ukazującą jednocześnie wzór znaczka pocztowego poświęconego stuleciu polarnego lotnictwa.
Należy zaznaczyć, że wydawcą książki jest Kujawska Szkoła Wyższa we Włocławku i Włocławskie Towarzystwo Naukowe, a redaktorami naukowymi są, podobnie jak podczas konferencji w grudniu 2014 r. prof. dr hab. Zbigniew Karpus z UMK i dr Władysław Kubiak z KSW. Sponsorem książki jest Firma Open Partner z Włocławka, której składamy serdeczne podziękowanie.

Nakładem Włocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz Kujawskiej Szkoły Wyższej we Włocławku ukazała się publikacja pod redakcją Zdzisława Jana Zasady pt. „Bezpiecznie i zgodnie z przepisami prawa. Włocławskie sympozja o bezpieczeństwie i higienie pracy (2012–2016)”.
Na jej zawartość składają się następujące artykuły: Zygmunta Wiatrowskiego — „Współczesne wyznaczniki etosu pracy w obszarze bezpieczeństwa i higieny pracy”, Jana Piątkowskiego — „Materialnoprawne aspekty wykroczeń przeciwko prawom pracownika”, Małgorzaty Porażyńskiej — „Relacje międzyludzkie w miejscu pracy na tle działań kontrolnych Państwowej Inspekcji Pracy”, Konrada Rudniewskiego — „Moda na bezpieczeństwo — marzenia czy rzeczywistość?”, Katarzyny Bogatko — „Rola związków zawodowych w przeciwdziałaniu dyskryminacji w zatrudnieniu”, Henryka Stępnia — „Praca w teorii ekonomii — zarys problematyki”, Zdzisława J. Zasady — „System zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy”, Marii Kędzierskiej — „Środki audiowizualne w kształceniu osób dorosłych stosowane w praktyce szkoleń związanych z ochroną przeciwpożarową”, Sławomira Kukiełczyńskiego — „Zasady dobrego wystąpienia publicznego”, Kazimierza Pikosa — „Wydatek energetyczny i jego ujęcie w przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy”, Małgorzaty Szymańskiej — „«Przyjaciel przy Pracy» — patron prasowy włocławskich sympozjów”.
Publikacja ukazała się z pomocą Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej „Saniko” sp. z o.o. we Włocławku.
Wydawnictwo można nabyć w siedzibie Włocławskiego Towarzystwa Naukowego (tel. 54 232 28 08, mail: wtn@wtn.pl). 

Publikacja przygotowana została z okazji 70. rocznicy urodzin Jubilata oraz 25-lecia uzyskania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych. Zawiera kilkanaście artykułów napisanych przez przyjaciół oraz współpracowników z Kujawskiej Szkoły Wyższej, nawiązujących w treściach do głównego tytułu opracowania: Społeczny wymiar ekonomii.
Profesor KSW, dr Henryk Stępień, dziekan Wydziału Nauk Społecznych i Technicznych, od lat związany jest z Wyższą Szkołą Humanistyczno-Ekonomiczną (obecnie Kujawską Szkołą Wyższą).
H. Stępień urodził się w Opocznie, studia wyższe ukończył w Łodzi. Całe swoje życie rodzinne i zawodowe związał z Włocławkiem i regionem Kujaw wschodnich i ziemi dobrzyńskiej. Po ukończeniu studiów pracę zawodową związał z przemysłem — pracował w Kujawskiej Fabryce Manometrów oraz w Zakładach Azotowych (obecnie Anwil SA).
Po utworzeniu w 1975 r. województwa włocławskiego zaczął się kolejny okres w życiu Jubilata — zatrudniony był w Wojewódzkiej Komisji Planowania. W 1990 r. zdobył doktorat i od 1992 r. jego drogi zawodowe związały się trwale z życiem naukowym i akademickim: od 1998 r. z WSHE, gdzie przez 10 lat pełnił odpowiedzialne funkcje, tj. prorektora, dziekana, prodziekana. Pełnił też funkcję rektora w Wyższej Szkole Współpracy Międzynarodowej i Regionalnej w Wołominie.
Pełniąc od 2009 r. już drugą kadencję funkcji dziekana WNSiT jego staraniem zostały utworzone trzy nowe kierunki oraz Wydział Zamiejscowy w Nowym Targu. Na Wydziale, którym kieruje jest pięć kierunków zaliczanych do obszaru nauk społecznych i technicznych. Pozytywne akredytacje Polskiej Komisji Akredytacyjnej są rezultatem m.in. pozyskanej staraniem Jubilata wybitnej kadry akademickiej, a także działalności naukowej, wydawniczej, konferencyjnej.
Zainteresowania naukowe Jubilata koncentrują się wokół problematyki związanej z jednostkami samorządu terytorialnego, polityki budżetowej państwa i ekonomii ochrony środowiska. Dorobek naukowy i badawczy oraz jego wkład w rozwój WSHE został doceniony przez Senat uczelni, który powołał go w 2012 r. na stanowisko profesora nadzwyczajnego. H. Stępień był i jest organizatorem wielu ogólnopolskich i regionalnych konferencji naukowych, organizowanych przez WSHE i WTN. Jego badania naukowe znajdują wyraz w licznych publikacjach: trzy książki samodzielne, publikacje, które redagował oraz kilkunastu publikacjach popularyzatorskich i pokonferencyjnych. Praca dydaktyczna skoncentrowana jest na wykładach z makroekonomii, finansów publicznych, teorii finansów i seminariach dyplomowych – wypromował ponad stu licencjatów ekonomii.
Podjęta inicjatywa wydania drukiem Księgi Pamiątkowej stanowi swoiste podziękowanie za wyjątkową aktywność i zaangażowanie w życie społeczne, zawodowe, naukowe i badawcze Profesora Henryka Stępnia.
Autorzy zawartych w tej publikacji referatów przedstawili własne dociekania naukowe. Są to m.in.: Społeczna odpowiedzialność biznesu w działalności przedsiębiorstwa, Wartości etyczne w koncepcji ekonomii w ujęciu Jana Pawła II, Zamówienia publiczne a klauzule społeczne w procesie integracji europejskiej, NATO w obliczu zagrożeń hybrydowych, Wybrane problemy i koszty profesjonalizacji i restrukturyzacji sił zbrojnych RP, Koncepcja „3xM” jako narzędzie badawcze na gruncie nauk ekonomicznych, Kapitał intelektualny w rozwoju ekonomiczno-gospodarczym jednostek terytorialnych. W Księdze zawarto też pełny wykaz publikacji naukowych prof. H. Stępnia.

Przekazujemy do rąk czytelników najnowszą monografię Wydziału Nauk Pedagogicznych Kujawskiej Szkoły Wyższej pt. „Aktualność pedagogii oraz pedagogiki Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej”, pod redakcją dr. Ireneusza Jana Pyrzyka — prof. nzw. KSW we Włocławku, przygotowaną we współpracy z Rzecznikiem Praw Dziecka — Markiem Michalakiem. Jest to czwarta już książka tego autora poświęcona tym razem nie tylko Januszowi Korczakowi, ale także jego wiernej współpracowniczce Stefanii Wilczyńskiej.
Publikacja wpisuje się w nurt korczakowskiej bibliografii z roku na rok coraz szerszej zarówno ilościowo jak i merytorycznie (problemowo). Jak sugeruje sam tytuł, jej autorzy chcą zwrócić uwagę czytelników także na osobę Stefanii Wilczyńskiej i tym samym uzupełnić to nieprzeciętne zjawisko pedagogiczne, które od lat utożsamia się najczęściej z osobą Janusza Korczaka. Tymczasem Jej wpływ na życie, poglądy i pedagogiczną drogę Janusza Korczaka jest dotąd mało dostrzegany i rzadko podejmowany w literaturze przedmiotu (wyjątek stanowią tutaj dwie książki: pod redakcją Barbary Puszkin i Marty Ciesielskiej „Stefania Wilczyńska. Słowo do dzieci i wychowawców”, wydana w 2004 r. przez Ośrodek Dokumentacji i Badań Korczakianum oraz najnowsza książka autorstwa Magdaleny Kicińskiej pt. „Pani Stefa” wydana w maju 2015 r.). W otoczeniu Janusza Korczaka było wiele osób, które znacząco wpłynęły na jego życie i działalność pedagogiczną (Maryna Falska, Maria Grzegorzewska, Aniela Domino, Stanisław Liciński) ale Stefa zajmowała wśród nich miejsce szczególne.
Celem publikacji jest jeszcze jeden powrót środowiska teoretyków i praktyków opieki i wychowania do analizy pedagogii i pedagogiki Janusza Korczaka oraz Stefanii Wilczyńskiej w aspekcie ich aktualności wobec współczesnej teorii i rzeczywistości opiekuńczo-wychowawczej.
Jednym ze źródeł monografii są referaty wygłoszone przez uczestników Międzynarodowej Konferencji Naukowej pt. „Aktualność pedagogii oraz pedagogiki Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej”, która odbyła się w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku w maju 2015 r.
W części pierwszej przedstawione zostały biogramy Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej oraz ich niepublikowane dotąd nigdzie pisma.
Część druga traktuje o aksjologii koncepcji i charyzmatycznych osobowościach, które ją stworzyły i realizowały.
Część trzecia została pomyślana jako prezentacja różnych form zastosowania niektórych elementów ich pedagogicznej koncepcji w dzisiejszej rzeczywistości opiekuńczo-wychowawczej.
Publikacja skierowana jest zarówno do teoretyków opieki i wychowania jak i praktyków — rodziców, nauczycieli, opiekunów i wychowawców zawodowych.

Publikacja przygotowana została z okazji 70. rocznicy urodzin oraz 45. rocznicy przyjęcia święceń kapłańskich. Zawiera 18 artykułów napisanych przez przyjaciół z kraju i zagranicy oraz współpracowników z Kujawskiej Szkoły Wyższej, nawiązujących w treściach do głównego tytułu opracowania: Nauka o wymiarach prawdy.
Ks. prof. zw. dr hab. Marian Włosiński to postać wyjątkowo zasłużona i wciąż aktywna na rzecz środowiska społecznego, duchownego i naukowego Włocławka i regionu. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku rozpoczął, trwającą do dziś, długą, przepełnioną licznymi sukcesami pracę katechetyczną oraz karierę naukową i badawczą. Od początku związany z działalnością na rzecz młodzieży i środowiska nauczycielskiego: był m.in. diecezjalnym duszpasterzem młodzieży akademickiej, młodzieży szkolnej i nauczycieli, krajowym duszpasterzem kuratorów oświaty przy MEN. Był i jest nadal zaangażowany w działalność naukową, badawczą i dydaktyczną. Jest autorem blisko 300 tytułów artykułów i publikacji zwartych poświęconych szeroko pojętej problematyce nauk społecznych i humanistycznych. Jest reprezentantem jednej z doniosłych subdyscyplin pedagogiki, jaką jest pedagogika religii. W swoich dociekaniach naukowych zajmuje się życiem człowieka, zarówno z aksjologicznego punktu widzenia jak i jego usytuowaniem w realiach współczesnego świata. Dokonuje analizy niezliczonych wystąpień Ojca Świętego Jana Pawła II, wskazując na istotne z punktu widzenia człowieka wartości, które powodują pozytywne zmiany w egzystencji społeczeństwa pod względem etycznym, moralnym, socjalnym i solidarnościowym.
Poczesne w miejsce w życiorysie ks. prof. M. Włosińskiego zajmuje działalność dydaktyczna, a także wkład w rozwój szkolnictwa wyższego i życia naukowego we Włocławku i w Polsce. Prowadził wykłady w wielu renomowanych uczelniach w kraju i zagranicą. Ukoronowaniem działalności dydaktycznej i naukowej było uzyskanie w 2013 r. z rąk Prezydenta Słowacji tytułu profesora nauk teologicznych.
Z WSHE (dziś KSW) związał się na trwałe w 2007 r. Swoje zainteresowania dydaktyczne ze studentami koncentruje wokół przedmiotów z pedagogiki, filozofii, etyki, resocjalizacji, pracy socjalnej i rewalidacji. Wypromował ponad 60 licencjatów oraz ponad 160 magistrów. Jest autorem i redaktorem naukowym kilkudziesięciu opracowań wydanych nakładem WSHE.
Podjęta inicjatywa wydania drukiem Księgi Pamiątkowej stanowi swoiste podziękowanie za wyjątkową aktywność i zaangażowanie w życie społeczne, zawodowe, naukowe i badawcze Księdza Profesora Mariana Włosińskiego.
Autorzy zawartych w tej publikacji referatów przedstawili własne dociekania naukowe. Są to m.in.: „Wartości kulturowe w kształtowaniu świadomości społecznej”  „Antropologicky rozmer pravdy”  „Aux origines du discours cretien”  „La verita nella vita evangelica: temi di santita francescana”  „Opieka i wychowanie jako nośniki «wartości dodanej» w rozwoju jednostki ludzkiej”  „Dylematy współczesnej polityki gospodarczej”  „Prawda względna i bezwzględna jako podstawowa wartość rozwoju i edukacji człowieka”  „Potrzeba poradnictwa małżeńskiego”.
Artykuły Z. Wiatrowskiego i S. Kubiaka poświęcone są postaci ks. M. Włosińskiego — jako reprezentatywnej osobie w obszarze pedagogiki religii. Z.S. Jabłoński przedstawił drogę życiową i naukową Jubilata. W Księdze zawarto też pełny wykaz publikacji naukowych ks. M. Włosińskiego.

Monografia pt. „Interdyscyplinarny wymiar opieki nad człowiekiem w naukach o zdrowiu” pod redakcją B. Haor, R. Ślusarza i M. Głowackiej, podejmuje wielowątkową problematykę opieki nad człowiekiem w naukach o zdrowiu.
Autorzy zaprezentowanych w publikacji opracowań, posiadający wieloletnie doświadczenie kliniczne i badawcze, koncentrują się na praktycznych zagadnieniach związanych z kompleksowym wymiarem opieki nad człowiekiem, uwzględniając aspekty zdrowia i choroby.
Publikacja składa się z czterech części. Pierwsza z nich obejmuje obszar holistycznego ujęcia aspektów jakości opieki i osiągnięć w naukach o zdrowiu. Druga część opracowania nawiązuje do interdyscyplinarnego wymiaru opieki nad dzieckiem. Trzecia część dotyczy zagadnień z zakresu edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia w optymalizacji jakości życia człowieka. Aspekty opieki i usprawniania pacjentów z deficytami w zakresie sprawności funkcjonalnej przedstawione zostały w części czwartej.
Monografia adresowana jest do szerokiego grona odbiorców — pracowników szeroko rozumianej ochrony zdrowia — pielęgniarek, położnych, lekarzy, fizjoterapeutów, a także pedagogów, psychologów szkolnych, nauczycieli, studentów i osób kształcących się w systemie podyplomowym.