Niecodzienny wykład pożegnalny dr. Adama Żwirbli, prof. nadzw. KSW

Wykład pożegnalny dra Adama Żwirbli, prof. nadzw. KSW wygłoszony na uroczystości wręczenia dyplomów ukończenia studiów wyższych Absolwentom Wydziału Nauk Społecznych i Technicznych WSHE we Włocławku w dniu 17.11.2011 r.

dr  Adam Żwirbla, prof. nadzw. KSW – Prodziekan Wydziału Ekonomii WSHE w latach 2001-2002 i 2004-2005 oraz Prodziekan Wydziału Nauk Społecznych i Technicznych WSHE w latach 2010-2012

Kłaniam się nisko miłym gościom
Nie dziwię się waszej rozpaczy
Sam kiedyś byłem publicznością
Wiem co to znaczy !
W togę ubrali, usiąść kazali
 Nastrój odświętny, ma się ku nocy
Ni Minister Kudryckiej, ni innej pomocy
Ale nie ma się czego bać, osądzicie to wnet sami
Że mój wykład  to nie dynamit
Aby zbadać siły, jakie w nim drzemią
Robiłem próbne wybuchy – nad ziemią
Strat w ludziach nie było, nie licząc pewnego autora
Który pękał ze śmiechu przy własnych utworach
Przybyła nawet pomoc z dość kuszącym ciałem
Ale niepotrzebnie – ja symulowałem !
 ——-            
Mości Panowie i piękne Panie
to już wykład ostatni – nie ujęty w planie !

Jego zaleta  – będzie on wyjątkowy
czyli około  15 – minutowy !

Zapłata za wykład ? – tradycyjne „co łaska”
wyrażone przez Was w rzęsistych oklaskach.

Część I wykładu to rymowana mini opowieść o nas – ot tak na wesoło, z przymrużeniem oka

Opowieść o nas wszystkich

Pragnę znaleźć takie słowa
By Was nimi oczarować
Drogie Panie i Panowie
Posłuchajcie co Wam powiem

We Włocławku kraczą wrony
Każdy chce być wykształcony
Ta uczelnia daje szanse
By kuszono Was awansem

Rektor swym przykładem uczy
Pańskie oko konia tuczy
Wszystko bierze na swą głowę
Żyje szkołą jednym słowem

Dziś niełatwo być Rektorem
Gdy kłopotów pełen worek
Więc niech Stwórca ma Go w pieczy
By mógł czynić dobre rzeczy.

Prorektora chcę powitać
I o zdrówko grzecznie pytam
Dobre zdrowie ważne teraz
Gdy pęd życia tak doskwiera

Od podszewki zna bankowość
Więc podpowie nam fachowo.
Taka rada przyda Ci się
Jak zarobić na kryzysie.

Dziekan werwę ma nie lada
Umie sprawy poukładać
Ma swe zdanie-tam gdzie trzeba
Na nikogo się nie gniewa

Czasem wnuczka rządzi dziadkiem
Także babcią – na dokładkę
Ogień z wodą umie godzić
Bo studiował pewnie w Łodzi.

Wiersze pisze Wasz Prodziekan
I na Nobla pewnie czeka
Lecz największa jego wada
Że tak lubi dużo gadać.

Z tą uczelnią związał życie
Więc przyjeżdża już o świcie
Torby książek dźwiga nieraz
By studentów w trudzie wspierać.

Pani Asia z Dziekanatu
Winna dostać bukiet kwiatów
Wesprze radą jeśli nie wiesz
Nie odeśle z kwitkiem Ciebie.

Do Emilki śpieszą wszyscy
I Ci dobrzy, i artyści
Ona zawsze dla nich miła
Więc na wdzięczność zasłużyła
Ekonomia bez Moniki
To jak taniec bez muzyki
Ciągle w biegu niczym myszka
I energią zawsze tryska

Gdy z Moniką ktoś studiował
Za jej plecy mógł się schować
Wydeptała zawsze ścieżkę
By maruder zdać mógł wreszcie.

O Agnieszce też Wam powiem
Jej nie ujmiesz jednym słowem
Uśmiechnięta już od rana
Drugi etat to dziekanat

Co ma począć dzisiaj biedna
Kiedy nadszedł czas pożegnań
W skrycie łezkę dziś uroni
Do Przyjaciół będzie dzwonić.

Absolwenci w pełnej gali
Po dyplomy dziś zjechali
Wszystkie twarze roześmiane
Więc rozejdą się nad ranem

Wykładowców trzeba chwalić
Swoją wiedzą Was wspierali
Opóźnionych nikt nie karcił
Chociaż byli tego warci.

Dzisiaj wszyscy Promotorzy
Wiele pochwał dać są skorzy
Więc należą się im dzięki
Za czas studiów, bo był piękny.
P.S.

Zachowajcie w sercach Waszych
Tą uczelnię – po wsze czasy
By wspominać było łatwiej
Posyłajcie do niej dziatwę

UCZELNIA